raze

Pensando en nora visualizo dous brazos longos, delicados e fortes, camaleónicos, de licra e crochet.

 

Falamos de imaxe porque nora constrúe unha linguaxe que difumina as fronteiras do interior e o exterior, sen deixar saber en cal nace ou en cal morre, en caso de facelo.

 

Transgrede tanto que non queda excenta ela mesma, combina tanto que aclimatiza a ruptura, sen perder a esencia desta.

 

nora presume dun gran manto de estilo patchwork, un hipertexto que enlaza o actual e o primitivo e co que pretende arroparnos a todxs.

​

texto x migui bouzó